De eindstand 54 - 71 zal thuisblijvers, die geen beelden van de wedstrijd hebben gezien, misschien een ander gevoel geven dan de titel van dit verslag weergeeft. Maar, Flames was niet in staat om overtuigend te domineren. Wat daar intern de reden van is, weet ik niet, maar in mijn ogen worstelde de ploeg zich door de vier kwarten. Soms letterlijk.
Kwartstanden:
1. 9 - 23
2. 23 - 33 (14 - 10)
3. 35 - 51 (12 - 18)
4. 54 - 71 (19 - 20)
Jason Dourisseau speelde vanmiddag / -avond niet mee. Hij kampt met een blessure. Voor deze wedstrijd was Arvin Slagter benoemd tot aanvoerder. Hij mocht zich dan ook melden bij de drie scheidsrechters voor een babbeltje over sportiviteit. Namens Apollo was Aron Royé aanwezig.
Dat Slagter deze status draagt zal velen (denk ik) niet verbazen. Hij toonde zich tot nu toe al de natuurlijke leider van de ploeg.
Niet alleen het spel van Donar was teleurstellend. De arbitrage was een ramp! Het begon al met de eerste P (tegen Donar) die, terwijl van een schotpoging geen sprake was noch van een twee tellen - ritme, "goed" was voor twee vrije worpen van de thuisploeg. Een verbode voor veel meer rampspoed. Ja zeker, Donar maakte persoonlijke fouten. Die lang niet altijd bestraft werden. Maar ... Apollo maakte er (vooral met illegale screens) nog veel meer. En, die bleven zeer vaak onbestraft. Het had er de schijn van dat de scheidsrechters dit bewust deden om spanning in de wedstrijd te houden, om te voorkomen dat fans van de thuisploeg te zeer verdrietig zouden zijn om een forse nederlaag.
Jammer! Want, Apollo bood gewoon moedig en goed weerstand. Na het eerste kwart waren de Amsterdammers veel beter in staat om hun verdediging gesloten te houden, en om zelf tot scoren te komen.
De gasten uut Grunn'n kregen meer moeite met de lange mannen van de thuisploeg. Deze werden steeds beter en steeds makkelijker aangespeeld. Met name Robert Krabbendam, en in iets mindere mate Berend Weijs, profiteerde hiervan.
Spijtig genoeg leidde de zwakke arbitrale leiding, samen met het zwakke spel van Flames, tot irritatie bij beide ploegen. Zo kregen Aron Royé en Quentin Pryor het met elkaar aan de stok. Beiden werden vermanend toegesproken en gewaarschuwd dat bij voortduring van het gekibbel een technische fout zou worden uitgedeeld als sanctie. Die les trok Pryor zich onvoldoende aan. Want toen hij werd gewisseld voegde hij Royé een opmerking toe die bestraft werd met een technische fout. Royé heeft duidelijk meer ervaring. Hij is nu ook in staat om aan psychologische oorlogsvoering te doen. Ik neem aan dat het zijn eigen keuze is (vanwege zijn bedrijf) maar wat is het jammer dat hij niet bij een titelkandidaat speelt.
Domme actie! Wat ook dom was, was een opmerking van een Amsterdamse fan. Over een actie van Pryor tegen Royé zei hij tegen de Amsterdamse guard "Je weet dat hij dat doet. Dat doet hij namelijk altijd. Die kut Amerikaan!". Heel triest!
Later, bij twee vrije worpen van Cashmere Wright, meen ik deze fan te hebben horen zeggen "Je gaat 'm missen stomme neger!". Ik hoop echt dat ik dat niet goed gehoord heb. En, als ik dat verkeerd heb verstaan bied ik nu al mijn excuses aan. Maar blijft overeind dat ik het gedrag jegens Pryor triest vind. Dat een speler zich in jouw ogen vervelend gedraagt staat los van diens nationaliteit. Je maakt mij niet wijs dat je, bij een vervelende actie van bijv. Rogier Jansen, gaat roepen "Die kut Nederlander!". Waarom dan de nationaliteit er niet bij betrekken?
Jeff Robinson was scorend weer flink aanwezig, Yannick van der Ark kreeg terecht behoorlijk wat speeltijd, Maarten Bouwknecht en vervolgens Mark-Peter Hof mochten in een laat stadium ook nog enkele minuten meespelen (Hakim Salem had toen Jos van der Laan (opgeleid in Groningen) al ingebracht) en Arvin Slagter was de motor en de kruipolie van de ploeg. Ross Bekkering, Thomas en Koenis en vooral Craig Osaikhwuwuomwan kwamen moeilijk tot scoren.
Cashmere Wright en Quentin Pryor leden veel balverlies (slechte passing).
Het double-team op Krabbendam werkte niet goed. Apollo speelde de bal goed rond in de aanval, en Flames / 'Donar' was te traag in de rotatie waardoor Weijs of toch nog Krabbendam vrij kwam te staan (en scoorde).
Het midden werd ook slecht verdedigd, waar Royé (en ook Dawson) regelmatig van profiteerde.
Van buiten scoorde Apollo ook nog driepunters van Mark Ridderhof en Gian Slagter.
Onderschat Apollo niet, ondanks hun resultaten. Ze boden in Den Bosch ook al moedig weerstand tegen Shoeters. Berend Weijs is inmiddels in staat om zijn gemis aan fysieke kracht te compenseren met psychologische spelletjes. Regelmatig was hij "in goed gesprek" met Bekkering en Koenis.
P.S. Steve Ross was er ook. Hij speelt nu in Brussel (België).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten